Psychoterapia psychodynamiczna jest analityczną metodą leczenia zaburzeń psychicznych opartą o założenie, że zachowania, poglądy i postawy człowieka są w dużej mierze uzależnione od nieuświadomionych motywacji i popędów zakorzenionych oraz utrwalonych we wzorce i schematy reagowania, które są odtwarzane w sytuacjach ekspresji emocjonalnej.
Objawy psychopatologiczne tj: lęk, nerwowość, dolegliwości somatyczne mogą wynikać z nieuświadomionych wewnątrzpsychicznych konfliktów, deficytów rozwojowych lub defektów organicznych. Psychoterapia koncentruje się na odnalezieniu źródła tych konfliktów i możliwości przepracowania bolesnych przeżyć pacjenta.
Podjęcie psychoterapii wymaga od pacjenta wewnętrznej motywacji do zmiany oraz gotowości do refleksji nad trudnymi, pojawiającymi się w trakcie terapii blokującymi przeżyciami.
Pacjent jest zachęcany do swobodnego wyrażania swoich myśli, pragnień, emocji, skojarzeń oraz do podążania za własnym dominującym afektem towarzyszącym relacji terapeutycznej.
Bolesne i nieakceptowane myśli, uczucia i motywacje są integrowane w świadomości pacjenta po to, by mógł on przeżywać siebie i innych ludzi w sposób spójny, pozbawiony lęku i zrównoważony.